معنی چابک سوار در فرهنگ فارسی عمید

سوارکار ماهر، در ورزش کسی که در مسابقۀ اسب دوانی سوار اسب می شود

معنی چابک سوار در لغت نامه دهخدا

سوارکار. ماهر و چالاک در سواری. رایض و سوقان دهنده اسب:، به میدان دین اندر، اسب سخن را، اگر خوب چابکسواری بگردان.، ناصرخسرو.، ازینست جانت ز دانش پیاده، از این تو به تن جلد و چابکسواری.، ناصرخسرو.، وولید سخت عظیم چابک سوار بود و مردانه. (مجمل التواریخ و القصص).، برون از کنیزان چابک سوار، غلامان شمشیرزن سی هزار.، نظامی (شرفنامه).، از آن تیغزن مرد چابک سوار، سخن راند با انجمن شهریار.، نظامی (شرفنامه).، بر این ابلق کسی چابک سوار است، که در میدان عشق آشفته کار است.، نظامی (خسرو و شیرین).، دلا طپیدن میلی نشانه است از آن، که نیم کشتۀ چابک سوار من شده است.، محمد قلی میلی (از آنندراج).، و بر پشت هر یک چابک سواری چون ماه با قبا و کلاه نشسته. (ترجمه محاسن اصفهان ص 52). چابک سوار نیزه گذار. (سمط العلی ص 68)، سوداگراسب، تازیانه زن. (ناظم الاطباء)

معنی چابک سوار در فرهنگ لغت هوشیار

سوار کار ماهر آنکه در مسابقه اسب دوانی سوار اسب میشود

معنی چابک سوار در فرهنگ واژه مترادف متضاد

صفت سوارکار ماهر، سوار فرز، چابک عنان

معنی چابک سوار - جستجوی لغت در جدول جو

چابک سوار

فرهنگ فارسی عمید

چابک سوار

لغت نامه دهخدا

چابک سوار

فرهنگ لغت هوشیار

چابک سوار

فرهنگ فارسی معین

چابک سوار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

چابک سر

(بُ سَ)

دهی جزء دهستان اوشیان بخش رودسر شهرستان لاهیجان، در سی ودو هزارگزی جنوب خاوری رودسر، سر راه شوسۀ رودسر به شهسوار کنار دریا جلگه، معتدل، مرطوب. آب آن از نهر مایده، محصول آنجا برنج و مرکبات و چای، شغل اهالی زراعت، راه آن شوسه است و 25 باب دکان و ماشین برنج کوبی و مالش چای دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2). و رجوع به فهرست سفرنامۀ مازندران رابینو شود

لغت نامه دهخدا

چابک سرای

شاعر خوش سخن، ماهر در سخنوری، خوش آواز:
بیار ای سخنگوی چابک سرای
بساط سخن را یکایک بجای.
نظامی (شرفنامه)

لغت نامه دهخدا

چابک سیر

(بُ سِیْ)

تندرو. زودگذر. شتابناک:
آن نگر کآسمان چابک سیر
نام من شر نهاد و نام تو خیر.
نظامی (هفت پیکر)

لغت نامه دهخدا

چاپک سواری

(پُ سَ)

رجوع به چابک سواری شود

لغت نامه دهخدا

چابک سواری

(بُ سَ / سُ)

جلدی و چالاکی. مهارت در سواری و تربیت اسب. سوارکاری:
گران جوشن و خود گردی گزین
بچابک سواری ربودی ز زین.
اسدی (گرشاسبنامه ص 45).
بدان نازک تنی و آبداری
چو مرغی بود در چابک سواری.
نظامی (خسرو و شیرین).
ملک زآن ماده شیران شکاری
شگفتی مانده در چابک سواری.
نظامی (خسرو و شیرین).
و چابک سواری و موی شکافی در تیراندازی و قوت و شجاعت و حسن تدبیر. (ترجمه محاسن اصفهان ص 66)

لغت نامه دهخدا

چاپک سوار

(پُ سَ)

رجوع به چابک سوار شود

لغت نامه دهخدا

چابک سواری

عمل و کیفیت چابک سوار سوار کاری

فرهنگ لغت هوشیار

پارک سوار

((سَ))

پارکینگی در کنار پایانه اتوبوس های شهری و دیگر وسایل نقلیه عمومی درون شهری برای توقف خودروهای شخصی و انتقال سرنشینان آن به مرکز شهر

معنی چابک سوار - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما